Kúrekalag dagsins

Það gengur mun betur en ég átti von á að yfirstíga fordóma mína gegn kúreka/sveitatónlist.  Nú er þriðji dagurinn genginn í garð og nýtt band og nýtt lag komið á fóninn.  Þetta var erfitt val, enda föstudagur og helgin framundan. 

Ég er búin að komast að því að sveitatónlist er almennt heldur dapurleg (þ.e. textarnir) en þar sem mig langaði að hressa aðeins upp á stemmninguna fyrir helgina þá endaði ég á því að velja tvö lög. 

Annars vegar er það hin glæsilega söngkona Dolly Parton sem allir þekkja með slagarann 9 to 5 sem mér finnst mjög viðeigandi svona í lok vinnuvikunnar.

Hins vegar er það The Devil went down to Georgia með Charlie Daniels Band - stóðst ekki fiðluleikinn í laginu

Var að uppgötva þennan sniðuga fítus að geta sett tónlist inn á síðuna.  Ætla að setja lag/lög hvers dags til að þið getið hlustað með mér

Radical Chicks og Kúrekalag dagsins

Já, ég er ekki frá því að stelpurnar í Dixie Chicks (Radical Chics eins og Erla bendir á) hafi hresst svolítið upp á gærdaginn sem einkenndist af frekar óskemmtilegu veðri.  Erla kom ekki beint inn á það í commentinu, en ástæðan fyrir því að stúlkurnar í Dixie Chicks voru kallaðar Radical eða róttækar var sú að þær voguðu sér að gagnrýna Bush forseta Bandaríkjanna, í stuttu máli þá sögðust þær skammast sín fyrir að vera frá sama fylki og hann: Texas.   Í kjölfar þessara ummæla þeirra þá voru lög þeirra bönnuð hjá fjölda útvarpsstöðvar í Bandaríkjunum.  Þær komu þó sterkar inn aftur með nýjustu plötunni sinni, enda meirihluti íbúa í Bandaríkjunum komin á þeirra skoðun og á móti Bush.

Þar sem stelpurnar í Dixie Chicks stóðu sig svona vel í gær þá ætla ég að gefa annarri stúlknasveit tækifæri í dag.  Hljómsveitin heitir The Wreckers og eru það stöllurnar Michelle Branch og Jessica Harp sem þar eru fremstar í flokki.  Lag dagsins er af plötunni Stand Still, Look Pretty og heitir Leave the Pieces.

Allar ábendingar um góðar kúrekahljómsveitir eru vel þegnar - bendi líka á könnunina sem er í gangi  

Kúrekalag dagsins

Ég er að sjálfssögðu strax byrjuð að vinna í fordómum mínum gagnvart sveitatónlist, eða kúrekatónlist eins og ég ætla að kalla hana héðan í frá. 

Lag dagsins er: Bitter end með stúlknahljómsveitinni Dixie Chicks af plötunni Taking the long way

Fordómar

Í tilefni dagsins fór ég að velta fyrir mér fordómum og þá auðvitað hvort ég væri með fordóma.  Eins og margir aðrir þá komst ég að þeirri niðurstöðu að ég væri með alveg heilan helling af fordómum, sumir litlir og óljósir, aðrir stærri og fyrirferðarmeiri.   Það eina sem er hægt að gera í stöðunni er að viðurkenna fordómana og vinna í þeim.  Því hef ég hér með ákveðið að viðurkenna það að ég hef í gegnum árin haft gríðarlega fordóma gagnvart sveitatónlist (a.k.a. country music) og hef því einsett mér það að næstu dagana mun ég hlusta á a.m.k. eitt slíkt lag á dag.  Læt ykkur vita eftir vikuna hvort fordómarnir séu enn til staðar eða hvort mér hafi tekist að yfirvinna þá.

Annars er ósköp lítið að frétta.  Bíð spennt eftir að páskarnir og vinirnir komi í bæinn og leita dyrum og dyngjum að hatti fyrir laugardaginn. 

Hvað er málið?

Já, Drekktu betur gekk stórvel.  Denni frændi og félagi unnu bjórkassann og allir kátir.  Eftir að spurningunum lauk spjallaði ég aðeins við Hálfdán Bjarka, Ósk og Eirík ... stoppaði nú ekki mjög lengi, enda stefnan sett suður daginn eftir í fermingarveislu hjá Sigga frænda mínum (endalaust mikið af Siggum í kringum mig).  Ferðin suður gekk ágætlega, ég verð reyndar að viðurkenna að mig langaði ekki mikið suður.  María Ögn var að fara vestur og íbúðin sem við vorum í var upp í Norðlingaholti og ég ekki á bíl, ekki beint spennandi. 

Laugardagurinn fór að mestu í að aðstoða við fermingarundirbúning sem var mjög ágætt.  Hins vegar sé ég enn eftir að hafa hætt mér í Kringluna á laugardeginum.  Þar var auðvitað allt troðfullt af fólki og kílómeterslangar raðir við hvern kassa.  Ég varð ekki lítið pirruð þar sem ég hafði mjög takmarkaðan tíma til umráða og endaði með því að ég keypti ekki neitt nema tvennar sokkabuxur  Ég verð að viðurkenna að því lengur sem ég er hérna fyrir vestan, því minna finnst mér varið í Reykjavík.  Hugsa að ég muni heldur flytja til útlanda eða e-ð annað út á landi heldur en að flytja aftur til Reykjavíkur, en maður á svo sem aldrei að segja aldrei. 

Í gær keyrðum við svo aftur vestur, eftir mjög ágæta fermingarveislu.  Það leit reyndar út fyrir á tímabili að við kæmumst ekkert heim.  Ekki nóg með að það væri snjóflóðahætta á Kirkjubólshlíðinni, heldur var Holtavörðuheiðin líka lokuð.  Við fréttum þó að því að það ætti að opna hlíðina þannig að við brunuðum af stað og vorum rúma 7 tíma heim, en við þurftum að fara Heydalinn og Laxárdalsheiði sem bætti töluvert við ferðatímann.  Við vorum komin heim um eitt leytið og ég var sofnuð um tvö - Vaknaði svo upp úr 7 og verð að viðurkenna að það örlaði á þreytu hjá mér. 

Kannski er það þreytan að hafa áhrif, en ég er alveg ótrúlega pirruð og neikvæð e-ð akkúrat núna.  Held það spili líka inn í hvað mórallinn hérna heima hefur verið hrikalegur síðustu vikur og útspil ríkisstjórnarinnar hefur ekki hjálpað til.  Trú íbúa hér á ríkisstjórninni endurspeglast líklega nokkuð í svörun á BB við spurningu vikunnar.  Einungis tæp 13% af 613 svarendum hafa trú á stjórnvöldum - kemur á óvart -   Ítreka það að ég efast ekki um að nefndin eigi eftir að vinna vel og skila af sér góðum tillögum - hef minni trú á að ríkisstjórnin eigi eftir að nýta þær og framkvæma e-ð.  Staðan hér fyrir vestan er svo margfalt verri en staðan var fyrir austan þegar ákveðið var að reisa álver, hversu lengi þurfum við að bíða eftir aðgerðum?  Það sorglega er að á meðan okkur er sagt að ekkert sé hægt að gera þá er verið að vinna að stofnun tveggja alþjóðlegra háskóla í Keflavík og margt fleira semég ætla ekki að nefna til að móðga engan og tek það fram að ég er alls ekki á móti því að stofnaðir verði háskólar í Keflavík, ég einfaldlega skil ekki af hverju aldrei er hægt að gera neitt hérna fyrir vestan.  Nú er ég ekki viðskiptafræðingur, en er eðlilegt að skera niður framkvæmdir á svæði þar sem engin þensla er?  

Bendi ykkur að lokum á að á að lesa nýjasta bloggið hjá Grími bæjarstjóra í Bolungarvík.

Drekktu betur

Ég er að spyrja á drekktu betur á eftir   Þema - Gamanmyndir ... á eftir að semja ca 10 spurningar í viðbót - segi frá ævintýrum kvöldsins betur seinna!

Jæja já

Já, sjálfsstæðisflokkurinn fékk fram það sem hann vildi með aðstoð stjórnarandstöðunnar og Framsóknarflokksins sem létu snúa á sig

Umfjöllun um stjórnarskrárfrumvarp hætt í bili

Síðustu dagar

Já, skilaboðin héðan að vestan um aðgerðir strax hafa greinilega skilað sér hratt og vel til forsætisráðherra   Nú er búið að skipa enn eina nefndina sem á að skila enn einni skýrslunni.  Ég reyndar treysti fólkinu sem er í nefndinni vel til að skila af sér virkilega góðu starfi og hvet þau til að klára vinnuna bara fyrir frestinn sem forsætisráðherra gaf, því fyrr sem niðurstöður nefndarinnar liggja fyrir, því fyrr getur ríkisstjórnin komið að aðgerðum til að hjálpa svæðinu.  Ég hvet þau líka, líkt og Tolli félagi minn, að halda fólkinu hérna fyrir vestan vel upplýstu - og í guðanna bænum, ekki tapa ykkur í samgöngumálunum! 

Annars hefur mér þótt umræðan síðustu daga hafa einkennst að vissu leiti af e-r misskilningi.  Á fundinum á sunnudaginn voru viðraðar margar tillögur og ég veit ekki til þess að þær hafi snúist sérstaklega um það að flytja opinber störf út á land.  Ef ég man rétt þá held ég að flestar hafi tillögurnar snúist um eflingu rannsókna og menntunar (Háskóli á Ísafjörð, já takk), samgöngubætur, nýsköpun,  auðlindina hafið og fiskveiðiheimildir - umræðan sem var um flutning opinberra starfa snérist fyrst og fremst um svikin loforð stjórnmálamanna, loforð sem oft hafa snúist um flutning opinberra starfa.  Ég veit heldur ekki til þess að nokkur maður hafi haldið því fram að lausnin á vanda landsbyggðarinnar felist í því eingöngu að fjölga opinberum störfum, þau eru aðeins brot af jöfunni.  

Ég viðurkenni að mér brá aðeins við þegar ég heyrði forsætisráðherra vorn lýsa því mjög fjálglega að samgöngur væru ekki orsök vanda Vestfirðinga.  En þegar ég fór að velta þessu fyrir mér aðeins betur þá áttaði ég mig á því að það er í raun alveg rétt hjá honum, þó e.t.v. ekki á sama hátt og hann meinti það.  Hluti vanda byggðanna fyrir vestan tengist vissulega samgöngum.   Hvernig stendur á því að þrátt fyrir ódýrara húsnæði og stöðugra vinnuafl hér þá er ódýrara fyrir fyrirtæki að starfa í Reykjavík eða annars staðar á landinu?  Jú, það er dýrara að flytja vörur til og frá Vestfjörðum en annarra landshluta.  Af hverju? Jú, það eru svo lélegir og erfiðir vegir og margar heiðar.  Ok, en það eru alveg jafn margar heiðar austur og norður, þannig að sú röksemd er ekki alveg að virka á mig.  Meiri olíukostnaður? Já, en olíuskostnaðurinn er ekki nema brot af rekstrarkostnaði flutningabíls.  Ekki nóg með að þau þurfi að borga hærri flutningskostnað en fyrirtæki á öðrum landshlutum, heldur þurfa þau að flytja allt sem þau senda frá sér fyrst til Reykjavíkur, því það er ekki lengur flutt beint af höfninni héðan af svæðinu.  Þetta er tilkomið vegna ákvarðanna flutningsfyrirtækjanna, sem jafnframt lögðu af strandsiglingar og er því allt flutt með flutningabílum á landi - langar vegalengdir, misgóðir vegir, þrjár heiðar og dýr olía.  En það er alveg rétt sem Geir H sagði, samgöngumálin eru ekki stærsta vandamálið. 

Einn hluti vandans, eins og Ólafur Bjarni m.a. benti á í ræðu sinni á sunnudaginn, er að við höfum ekki fengið að nýta okkar auðlind á sama hátt og áður, auðlindina sem býr í hafinu. 

Ekki hefur heldur verið tekið nægjanlegt tillit til sérstöðu Vestfjarða í laga- og reglugerðarsetningu.  Dæmi um það eru nýju raforkulögin -  en nú samkvæmt þeim hefur kostnaðurinn við dreifingu farið að vega meira og hefur það lagst alveg sérstaklega harkalega á hinar dreifðu byggðir .  Til að mynda greiða íbúar í Súðavík hærra gjald fyrir raforku en við á Ísafirði, sem erum 20 km fjær, einfaldlega vegna þess að íbúafjöldinn er undir viðmiðunartölu reglugerðarinnar.  Lögin taka því einfaldlega ekki jafnt á öllum íbúum landsins.  Ekki nóg með að við þurfum að greiða hærra verð fyrir raforku en þeir sem búa á suðvesturhorninu, heldur virðumst við einnig búa við óstöðugara rafmagn og rafmagnsleysi sem veldur stundum miklum skaða hjá fyrirtækjum og stofnunum á svæðinu.

Enn eitt sem ég gæti nefnt, en má ekki nefna, er gengi þeirrar sem ekki má nefna.  En ég held að það borgi sig ekki að hætta sér út í þá umræðu ... hún sem ekki má nefna gæti fallið.  Burt séð frá því er ljóst að hátt gengi hefur verið útflutningsfyrirtækjum erfitt, hvar sem er á landinu.

Það sem við Vestfirðingar höfum verið að fara fram á er einfaldlega að fá að sitja við sama borð og aðrir landsmenn!  Eins og ég hef sagt áður þá liggur vandamálið ekki í tillöguleysi, ótal margar skýrslur og úttektir hafa verið unnar um ástandið og í þeim öllum hafa komið fram tillögur, en þessum sömu skýrslum er stungið undir stól og ekkert að gert.  Þegar verið er að kalla eftir aðstoð stjórnvalda er einfaldlega verið að biðja um að unnið verði að þessum tillögum sem heimamenn hafa unnið, yfirleitt í samstarfi við stjórnvöld, eða a.m.k. að ekki verði unnið gegn þeim, og að tekið verði e-ð tillit til þeirrar sérstöðu sem svæðið hefur.

Annars er ég að spyrja í Drekktu betur á morgun - e-r hugmyndir um þema?

  

Ræða flutt á flokksþingi Framsóknarflokksins 3. mars 2007

Þingforseti, ágætu félagar.

Margir spyrja hvað sé að frétta að vestan. Svarið er einfalt: Ég flyt slæmar fréttir að vestan.

Frá því á áramótum hefur eitt fyrirtæki lýst yfir gjaldþroti, ríflega tuttugu störf farin, annað fyrirtæki tilkynnt yfirvofandi lokun, 21 sérhæfð velborguð störf hverfa af svæðinu, annað fyrirtæki fækkar starfsmönnum um tvo, fréttir voru að berast af því áðan að sérhæft fyrirtæki á Ísafirði með tvo starfsmenn var að loka. Þó nokkur stór fyrirtæki í viðbót ramba á barmi gjaldþrots og fréttir berast af því að sumir bankanna séu einfaldlega hættir að veita húsnæðislán á svæðið og því miður eru þeir oft fyrirtækjunum verri en margur annar.

Ég get haldið lengi áfram. Hafa ber í huga að í upptalningunni áðan var ég eingöngu að tala um Ísafjarðarbæ, Ísafjarðarbær sem á að heita byggðakjarni fyrir Vestfirði. Í nágranna sveitarfélögunum hafa í sumum tilfellum enn fleiri störf tapast.

Þegar ég horfi á byggðir landsins í dag þá verður mér oft hugsað til hugtaks úr sálfræði sem er Lært hjálparleysi. Landsbyggðin er einfaldlega búin að ganga í gegnum það mörg áföll að í dag á hún erfitt með að bjarga sér, því reynslan segir okkur að þó við björgum okkur úr einum aðstæðum, þá virðumst við alltaf lenda á sama stað aftur og lendum í enn einu áfallinu.

Umræðan heima síðustu vikur hefur verið hálf súrrealísk. Hlutir sem áður hafa verið nefndir í gríni er fólk farið að ræða í dauðans alvöru.

Rætt er um fjöldaflutninga frá Vestfjörðum til Reykjavíkur, líkt og gert var á Hornströndum á sínum tíma.

Rætt er um stofnun fríríkis á Vestfjörðum og jafnvel komnar fram nánari útfærslur með landamæraverslun á Borðeyri, rifist um “menntað” einveldi eða lýðræði og innganga í Evrópusambandið liggur fyrir.

Staðreyndin er því miður sú að máttarstólpar samfélaganna fyrir vestan eru farnir að riða til falls og tala um að gefast upp. Þegar svo er, þá er eitthvað að. Síðustu vikur hef ég upplifað raunverulegan ótta vegna heimilis míns og ég hef ekki verið ein að upplifa þennan ótta. Það hefur raunverulegur ótti gripið um sig í samfélaginu.

Ekki hjálpar sú umræða sem hefur verið ríkjandi í fjölmiðlum að það sem veitt er á landsbyggðina sé einhverskonar ölmusa. Soffía Vagnsdóttir forseti bæjarstjórnar? í Bolungarvík var í símaviðtali nú á dögunum við eina útvarpsstöðina þar sem hún var spurð um gjöf þjóðarinnar til okkar Vestfirðinga -

Óshlíðargöng væru gjöf þjóðarinnar til okkar Vestfirðinga. Ég veit ekki betur en að við Vestfirðingar borgum jafnháa skatta til ríkissjóðs og aðrir landsmenn. Eins er ég hrædd um að það sem við höfum verið að leggja í ríkissjóð í gegnum tíðina og enn í dag með vinnslu og útflutningi sjávarfangs sé hreint ekki lítið, þó ekki beri jafn mikið á því og áður þar sem allur útflutningur af svæðinu fer í gegnum Reykjavík.

Fyrir mér eru samgöngubætur sem þessar sjálfsagður hlutur og það á ekki að líta á þær sem einhverja ölmusu. Uppbygging vegakerfis út um landið er ekki ölmusa.

Eins er það ekki ölmusa þegar opinber störf eru sett út á land – Af hverju er það lögmál að öll opinber störf séu á höfuðborgarsvæðinu – hvenær kemur það í fréttum að starfi sé bætt við í ráðuneyti eða ríkisstofnun í Reykjavík?

Því miður virðist stundum vera svo að á Íslandi búi tvær þjóðir. Höfuðþjóðin sem býr á Höfuðborgarsvæðinu og landsþjóðin sem býr á landsbyggðinni. Er það vilji okkar að hér séu tvær þjóðir í einu landi? Er það vilji okkar að byggð leggist af í heilu landshlutunum? Hér þarf að taka ákvörðun og fylgja henni eftir með fjármagni og raunverulegum aðgerðum. Og þá meina ég raunverulegar aðgerðir. Á vera byggð á Vestfjörðum eða viljum við leggja hana af? Á yfirhöfuð að vera byggð út á landi eða viljum við leggja landið af? Við verðum að fá svör.

Kæru félagar, ég vil þó ekki eingöngu vera neikvæð og vil nýta tækifærið og fagna þeim góðu ályktunum sem hér liggja fyrir og snerta byggðamál. Eins vil ég taka það sérstaklega fram að ég er ekki að kenna einum né neinum um það ástand sem hefur skapast á landsbyggðinni, né vil ég gera lítið úr því sem þegar hefur verið gert því það hefur verið margt.

Vestfirðingar hafa oft þurft að takast á við áföll en staðan í dag er einfaldlega erfiðari en oft áður. Staðan sem upp er komin er viðfangsefni sem við verðum að hjálpast að við að takast á við. Ef þær ályktanir sem liggja frammi koma til framkvæmda þá gætu þær hugsanlega veitt raunverulega von.

Ég legg það hér með til við þingið að samþykkt verði að Framsóknarflokkurinn geri byggðamál að máli málana í þessum kosningum. Ekki línuívilnun, ekki barnabætur heldur byggðamál í víðum skilningi – þetta viðfangsefni sem liggur fyrir heima er nefnilega því miður ekkert einsdæmi á Íslandi og er ekki heldur, ef grannt er á litið, eingöngu einskorðað við landsbyggðina..

Staðan á Vestfjörðum í dag er því miður þannig að við þurfum á hjálp að halda. Við viljum búa þar áfram, þar er hreint loft, minna svifryk, stutt í náttúruna, margt við að vera, minna áreiti og gott að vera. Við viljum þó ekki ölmusu heldur einfaldlega það sem við eigum rétt á, eins og aðrir landsmenn.

Þó að ekki séu til staðar margir virkjunarkostir á Vestfjörðum þá liggja fyrir ótal tillögur sem auðvelt væri að hrinda í framkvæmd. Sú tillaga sem ég legg hvað mesta áherslu á að verði hrint af stað nú fyrir kosningar er hið svokallaða ESSI verkefni, alþjóðlegrar rannsóknarstofnunar á sviði jarðkerfisfræða á Íslandi. Það er hugmynd sem vaknaði á Ísafirði, Ísfirðingar hafa lagt töluvert fjármagn í að útfæra og okkar ágæti fyrrverandi formaður lagði áherslu á að yrði staðsett á Ísafirði. Það verkefni er komið það langt á veg að hægt væri að hefja það á Ísafirði strax á næstu vikum. Þar er húsnæði til staðar, þar er nálægðin við rannsóknarefnið, þar býr ákveðin þekking. Þetta er verkefni sem myndi efla svæðið á margan hátt, hefur ótvíræð margfeldisáhrif. Það myndi skapa störf fyrir einstaklinga með framhaldsmenntun, það myndi styrkja stofnun Háskóla á Ísafirði og þetta er verkefni sem margir fyrir vestan hafa litið til með von í hjarta.

Aðrar leiðir eru að efla rannsóknir og auka aðgengi að menntun með stofnun háskóla á Ísafirði innan tveggja ára eins og var samþykkt á síðasta flokksþingi, gera okkur kleift að efla nýsköpun enn frekar, til dæmis með þeirri einföldu aðgerð að tryggja áreiðanlegar háhraðatengingar um allt land. Skattafsláttur fyrir fyrirtæki sem fjárfesta og fjölga störfum á landsbyggðinni, bættar samgöngur, samgöngur, samgöngur, jöfnun á flutningskostnaði til að fyrirtækin okkar geti keppt á samkeppnisgrundvelli, afsláttur á endurgreiðslum til LÍN fyrir námsmenn sem setjast að út á landi eftir nám, líkt og gert er á sumum Norðurlandanna, og svo auðvitað það gamla góða - fjölgun opinberra starfa.

Erlendar rannsóknir hafa sýnt það og sannað að það virkar því miður ekki nema að takmörkuðu leiti að setja þúsund kalla hér og þar til að viðhalda byggð. Heldur eru nefndar sértækar aðgerðir sem eru sérsniðnar fyrir hvert svæði, auk þess sem áhersla er lögð á uppbyggingu menntunar og rannsókna í samræmi við sérstöðu hvers svæðis og já, betri samgöngur innan og á milli svæða.

Við fyrir vestan erum orðin ansi langþreytt á því að þegar byggðamál ber á góma þá eru viðbrögðin alltaf þau sömu, settir á stofn starfshópar sem skila flottum og fínum skýrslum frá sér, oftast með góðum tillögum sem síðan er stungið ofan í skúffu. Við þurfum ekki fleiri starfshópa, við þurfum ekki loforð, við þurfum ekki fleiri úttektir og skýrslur. Við vitum öll hver staðan er - Við þurfum aðgerðir.

Við Framsóknarmenn erum í stöðu til að gera eitthvað núna fyrir kosningar, en vitum ekki hver staðan verður eftir kosningar. Þess vegna skora ég á þá félaga okkar sem sitja nú á Alþingi að grípa til aðgerða með okkur nú þegar og setja fram áætlun um aðgerðir strax.

Takk fyrir.

Frábær fundur!! - Blogg af gamla blogginu

Já, ég var að koma af frábærum fundi í Hömrum! Framsögumennirnir stóðu sig alveg virkilega vel, þau voru málefnaleg og höfðu margt fram að færa. Mætingin var líka alveg stórkostleg, troðfullt út úr húsi og þurftu líklega e-r frá að hverfa. Þó að stjórnarandstaðan hafi verið meira áberandi í hópi mættra þingmanna (Magnús frændi skilaði kveðju á fundinn, en hann er veikur - áberandi var að enginn þingmaður Sjálfsstæðisflokksins mætti) þá var engin ein flokkslína meira áberandi en önnur meðal fundargesta.

Þetta var virkilega góður fundur og greinilegt að fólki hérna heima er raunverulega ekki sama um ástandið í dag. Ég lýsti því í ræðu á flokksþingi sem ég birti hérna fyrir neðan hvernig ástandið er þessa dagana og satt best að segja þá hef ég enn virkilegar áhyggjur. Í dag kom fram svo ekki verður um villst að ég er ekki ein um þessar áhyggjur. Ég vona bara að þingmennirnir okkar, nei, ekki bara þingmennirnir okkar, að ríkisstjórnin sem nú er við völd sjái að sér og komi með e-r raunverulegar aðgerðir, núna, fyrir kosningar! Við heimamenn höfum komið með ótal tillögur sem hægt er að henda í framkvæmd núna strax - núna er boltinn hjá þeim! Við erum ekki að biðja um að þau sitji í Reykjavík í reykfylltum bakherbergjum og kokki upp e-r lausnir sem henta þeim, heldur þurfa þau að hlusta á okkar tillögur og framkvæma þær. Sértækar aðgerðir eiga að vera sniðnar að okkar svæði í samstarfi við okkur, en ekki því sem þeir halda að séu okkar aðstæður.

En nóg um þetta ... heyri betur í ykkur seinna ... Psych byrjaður